Ne stań peczallju u mojim żytti,
Ne sijsja smutkom na mojij puti,
Bo smutok może bołem prorosty, –
Newże, newże chotiła b toho ty?

Tebe błahaju i tebe kljanu,
Tebe, jak dołju, ja ne omynu,
A dołju można tjaharem nesty, –
Newże, newże chotiła b toho ty?

Ne bud' slozoju na mojich litach,
Ne daj, szczob usmich spohadu zaczach,
Bo spohad może tużno widpłysty, –
Newże, newże chotiła b toho ty?

Toboju marju i toboju snju,
Moja łjubow – jak połum’ja wohnju,
A połum’ja wdwoch treba berehty, –
Newże, newże ne choczesz toho ty?!