Twoji kroky mij zabrały spokij,
Ty wid mene jdesz w osinnju nicz...
Ja ż u mrijach bilja tebe, zboku,
Wijamy torkajus' plicz.

I płyne czas biłym ptachom w czystu hołubiń.
Czomu ce nas roz’jednała tycha dałecziń?
Skaży, czomu na mojich wustach je tiń żurby?
Łunu odnu załyszyw dlja mene ty.

Te widłunnja w moje serce b’jet'sja,
I wono spiszyt' za nym uslid.
Stychnut' kroky, ta ne stychne serce.
Żdu tebe z dałekych lit.