Switło łetiło do zemli, wdarjałos' biłym snihom,
Chotiłosja menja, szczob szczastja buło niby.
Toj biłyj-biłyj snih, jakyj daje swobodu,
Szczob tanuty ne zmih, ja tanu za...

Za toboju... za toboju... za toboju... za toboju...

Nebo płakało zi mnoju, ałe ty c'oho ne znaw.
Ce tomu, szczo w switi swomu ty, napewno, zabłukaw.

Holi skułety cych anten wrizałys' w serce moje.
Nasz snihowyj harem zamerz wże bez łjubowi.
Zapłeły nas witry w zymowi bili kosy.
Kudy pływemo my, skaży...

Za toboju... za toboju... za toboju... zatoboju...