Oj po nebesnomu szljachu, czerez czornyj kowyl
Jidut' firy czumac'kiji malowani.
Oj ta jidut' wony, kosmicznych zwiriw pohanjajut',
Szczo to jich turec'kiji łjudy wołamy nazywajut'.
Łeheńko wony stupajut', do soneczka-Jaryła pospiszajut',
Dary jomu wezut'-zberihajut'.
I ne torkne jich orda tatars'kaja, ni newolja busurmans'kaja,
Bo wezut' wony knyhy czudesniji, usjakomu czołowiku interesniji:
Jermołoj, Bermołoj, Sawhyrju i szcze tuju, szczo teljatyno’w obszyta,
I szcze tuju, szczo teljatyno’w obszyta.

Joj tut łycho wełetens'keje prydybyło
Jednoho czumaczeńka płutons'ko’w harjaczko’w prybyło,
Oczi jomu zakryło, jazyka wysołopyło.
Czumac'kyj watah łjulku z rota ronjaje,
Misjacznyj popił na połudrabok wysypaje,
Slozamy-zirońkamy ridnu zemłju omywaje,
Do czumakiw promowljaje:
"Joj czumaky, szczo ż nam robyty?
De Petra-swata schoronyty!?"

Bystro-jesy riszyły, szczo robyty.
U wełykoho woza Petra-swata położyty,
Druhym nakryty, u Wseswita kosmicznoho zapustyty.
Doteper wono litaje, ukrajins'kym czumakam put' do Krymu oswiszczaje.
Szczo to joho starosta myrhorods'kyj Wełykym Wozom wełyczaje!
Łety, łety zweseljajsja, u bili szaty wbyrajsja,
Duma moja prewełebnaja, na tychi wody, na jasni zori,
U swit chrystyjans'kyj!