Czomu osiń prychodyt' nepomitno i wraz?
Todi soncja ne dosyt', i wtikaje des' czas.
Todi łystja żowtije middju stertych monet,
Todi doszcz nas żalije pid osinnij sonet.

Pryspiw:
Czomu witer żorstokyj obrywaje łystky?
Żal, szczo win odyn odynokyj, jak tajemni dumky.
Żal, szczo radist' żburljaje u żowtnewyj wohoń,
Żal – bo win pożyraje mudryj zmuczenych skroń.

Czomu nebo minływe łycemiryt' wsim nam?
Wże j wono je zradływym jak weresnewyj tuman.
Wże łystopad pochmuryj ohołjuje wse,
Szepcze hołos zabutyj, i cja osiń projde.

Pryspiw