Pomyraje skrypal, a do ruk joho tułyt'sja skrypka,
Dotykajet'sja ruk ta nimijut' skorbotno wony,
Mow ne baczyt' nichto, szczo smyczok peretrudżenyj wypaw
I szczo żuryt'sja skrypka, czotyry peczalnych struny.

Dajte hołosu jij, bo wona j drużyna j rodyna,
Wse, szczo wtratyw skrypal, i wse te, szczo zdobuw u żytti,
Bo wytaje nad nym joho spiwu pora łebedyna,
A bez ńoho ne mih i w najtjażczij swojij samoti.

Dajte hołosu jij, bo proszczajet'sja skrypka żurływo,
I prychyłyt' kryło peredczasno posywiwa dal.
Dajte hołosu jij, chaj załyszyt'sja muzyky dywo,
Może łehszoju bude wże ostannja dlja ńoho peczal.

Pomyraje skrypal, a do ruk joho tułyt'sja skrypka,
Dotykajet'sja ruk ta nimijut' skorbotno wony,
Mow ne baczyt' nichto, szczo smyczok peretrudżenyj wypaw
I szczo żuryt'sja skrypka, czotyry peczalnych struny.

Pomyraje skrypal...
Ałe muzyka joho wiczna...