Moji oczi jak zirky, szczo wpały na zemłju, i mertwi.
Moji palci porizani strunamy płakały krow’ju.
Za wiknom des' na zachid znesyłene padało sonce,
A dusza moja bolisna zazdryła sonnomu nebu.

Pryspiw:
Łety za soncem, szczob zhority,
Ty baczysz joho nawesni u tepłomu sni,
Nikoho ne słuchaj.
Łety...

Ja ne znaju czy można prymusyty sonce ne spaty,
Narodyty kochannja, a potim zabuty pro ńoho.
A na nebi, jak tilky zmohła ty spokijno zasnuty,
Narodywsja nowyj neuszkodżenyj wiroju anheł.

Pryspiw (2)