Ty skazała, szczo kochała, ałe ce buło dawno.
Swoji mriji widpuskała u rozczynene wikno.
Ty ljahała spaty, w sutinkach kimnaty,
Wże komus' ne buło szczo kazaty.

Ty swoje, szczo ty łjubyła, ty kudys', czomus' podiła.
Ne znajszła i ne zhubyła, prosto wtratyła joho.
Dni i noczi prołetiły, prosto mriji postariły.
A wże i ne ważływo, "Chto?" j "Koho?"

Pryspiw:
Łystja padaje, padaje, szczos' meni nahaduje,
A ja sobi pryhaduju, – tebe...
Łystopadamy, padaje, krużljaje łystopadamy,
i wże dawno ne para my... Ty de?

Ci bezdonni syni oczi i chołodni, dowhi noczi.
Strachom zaworożujut' tebe.
A ty małjujesz na paperi, jak win zajde w twoji dweri.
I tebe w samotnosti wkrade.

Pryspiw