I
Jak meni harno z toboju,
Kożna klitynka brynyt'.
Tak zustriczajut'sja dwoje
Zbołeni duszi widkryt'.

I nad bezodneju switu,
De czornyj woron krużlja,
Nam myłoserdno, jak ditjam,
Oczi łjubow zatulja.

Pryspiw:
Jak meni harno z toboju,
Jak że nam dobre udwoch.
Jak meni harno z toboju,
Jak że nam dobre udwoch.

II
Ja prychyłjusja do tebe,
Schyłysja ty na płecze...
Bilsze niczoho ne treba –
Wicznist' kriz' nas potecze.

I nad bezodneju switu,
De czornyj woron krużlja,
Nam myłoserdno, jak ditjam,
Oczi łjubow zatulja.

Pryspiw

Harno z toboju, dobre udwoch,
harno z toboju.
Jak meni harno z toboju.
Do-o-o-bre udwo-o-o-och.
Harno z toboju.