Mhnoweńe – y wot potek tepłij sok po wenam twoym,
O, kak choroszo s nym naedyne... Mołczy, ny słowa ym.
Ny słowa o nas ti ne howory – est' sotnja pryczyn,
Chozjayn, power' mne, ony popitajutsja nas razłuczyt'.
Chozjayn, proszu, menja ne wihonjaj na ułycu k nym,
Ja mesta sowsem ne mnoho zajmu, ja ne prychotływ.
Ti łysz' posteły mne u kraja duszy dirjawij meszok,
Nałej mne wodi, tolko ne zapyraj w duszu dwery na zamok.

Ti tepłij y łaskowij, krepcze derżys' za ruky moy,
Ne słuszaj ti ych – tebe wse rawno s nymy ne po puty.
Ony howoryły tebe, czto ti chłjupyk, czto ti ne u deł,
Power' mne, ony eszcze pożałejut, łetym że skorej.
Wes' myr wynowat w twoych neudaczach y w boły twoej,
Ony howorjat, czto ti mertw, wed' ne prawda – ti żyzny żywej!
Da kak ti posmeł razruszat' to, czto sozdał takoj ja cenoj!
Kljanus' ja tebe, ti żyzńju zapłatysz', zapłatysz' soboj.

Эj, czełowek! Proszczajsja s duszoju swoej!
Ona u menja y ti s nej do konca swych dnej.
Da, ja obmanuł, wed' "obman" – эto ymja moe,
Ti – łysz' obołoczka, wnutry ti spłosznoe hnyle.

Na hrjaznom połu, na płede chołodnom, łożys' u dwerej,
Skuły pro sebja, ridaj – umyraj, ti teń sred' tenej
Nykto ne pojmet, ne protjanet ruky, chot' woj, chot' kryczy,
Dlja nych prokażennij ti, wot twoj dyahnoz: ti neyzłeczym.
Mertwec, serij dim, u tebja net dorohy, ti słep na puty,
Ja znaju, kak skrasyt' twoe odynoczestwo, sczeti swesty.
Ne uż to ti sam ne choteł bi koho-to s soboju zabrat',
Stradanyja wmeste smjahczaet muczenyja, strach umyrat'?

Posłuszaj, power' mne, ja znaju czto dełat', ja ne podwedu,
Tebe budet łehcze, ja znaju, ti smożesz', dawaj pomohu.
Postoj so mnoj rjadom, y prosto mołczy, budu ja howoryt',
Power' mne: ne stanet probłemoj bolszoju eho ubedyt'.
Ti tepłij y łaskowij, krepcze derżys' za ruky moy,
Ne słuszaj ti ych, tebe wse rawno s nymy ne po puty.
Teper' ti sred' naszych, a esły bit' tocznim, ti sredy swoych,
Dlja was wichod zapert na weky, raspachnuti dwery dlja nych.