Dywne poczuttja ochopyło nas
Kożen z nas widczuw zołota ekstaz
U dałekyj put', my wsi zbyrajemos'
Zołota na wsich mabut' ne wystaczyt'
Serce styskajet'sja, wstyhnemo czy ni?

Tam u nebi zorja usich witaje
Tam suwora zemlja na nas czekaje
Tam nowe żyttja rozpoczynajut'
W switi nowych spodiwań

Tam de tecze Kłondajk
Zakinczujet'sja szljach
Bezżalisna zyma, panuje w tych krajach

Kopalni de ne hljań, mriji zbuwajut'sja
Wse ż taky dijszły!
Newże my raj znajszły, ta szczo ż widbuwajet'sja
Czomu wony pusti?

– Nu i de w bisa obicjani zołoti hory? Hej, Bill, de tut chocz poroszynka, szczo nahaduje zołoto?

– Hari, prysjahajusja, zołoto tut je! Na karti Boba poznaczene same ce misce, os' dywys'.

– Ta chaj tobi hrec'! Mowa jde ne pro cej żałjuhidnyj kłaptyk paperu, a pro te, szczo my styrczymo tut tretij tyżdeń, a j dosi niczoho ne znajszły!

– Hari, każu ż tobi, my znajdemo stilky zołota, skilky ty sobi i ujawyty ne zmożesz! My budemo milioneramy!