Okrim tebe tak bahato nowych istyn,
Moja dusza wże dawno do c'oho zwykła,
I ne szukaj spiwczuttja – tam temni schody
My do nebes. Moja słabkist' – twoja zbroja.

Pryspiw:
Może ty – ostannij połon moho sercja,
Może ty – ostannij połon.
Może ja – dlja tebe wohoń,
Ałe znajesz,
Tak pryjemno prosto torkatys' dołoń,
Tak pryjemno prosto torkatys' dołoń.

Okrim wohnju, za płeczyma chołod, zhodom
Moja łjubow stała tobi u nahodi.
I ne szukaj najsłabkisze moje misce,
My do nebes, ta ne baczym neba zwidsy.

Pryspiw

Okrim zirok, tak bahato nam łyszyłos',
Naperekir błyzosti my krył zrekłysja,
Nu i nechaj czas wże dychaje majbutnim,
Ałe de ty – tam moja łjubow widsutnja.

Pryspiw