Szczodnja ranisze prokydawsja ja
Razom zi mnoju prokydałasja dypresija
Ja żyw tym dnem, w jakomu ja żyw
Jakby pomer, niczoho b za soboju j ne łyszyw
Mij czas łetyt' ne tak, jak w inszych. Ja –
dlja wsich dawno sumna mełodija
I moja dumka łysze dlja mene je
Dlja inszych ja – dawno wże ne nowe

Pryspiw:
Nawit' sprobuwaty ja ne chotiw
Bo i ne dumaw, szczo możływo u mojemu żytti
Szczos' nowe

Teper szczodnja ja prokydajus' ne sam
Ja widdaju sebe po trochu wsim swojim dumkam
Żywu tym dnem, w jakomu ja dijsno żywu
Idu do mrij, czy proty tecziji pływu
Mij czas łetyt' ne tak, jak w inszych. Ja
wstyhaty wse zrobyty namahajusja
I moji mriji ne łysze dlja mene je
W nych je szcze ty, i os' de tut nowe