Szwydsze zakrywaj, swoji oczenjata,
Szczo widbłyskom neba potopajut' w meni.
Pirny w sołod snu, moje janholjatko,
De pełjustky trojand ciłujut' niżky twoji.

A ja pidu...

Tut tilky płakat' nam wdwoch,
I niczoho czekaty,
Pid nebom zabuti wsi mriji swoji...
Des', może, w inszomu switi, moje janholjatko,
Zustrinu bez sliz oczenjata twoji.

A zaraz ja pidu...

Zasny – i zabud', wse, czoho tak czekała!
Zasny – chocz u sni usmichnysja na myt'!
Zakryj oczenjata, bo tut nas nemaje,
J kołys', może, wdwoch, strybnem w neba błakyt'...

A zaraz ja pidu...