Biłym puchom zamete nawkoło,
Czornym hryfom namałjuje koło,
Pidijdu i podywłjusja kwoło,
Czorno-biło...Kraszcze b buło hoło.

Prysłuchajusja i czuju hołos:
"Roztyratymesz w dołonjach kołos,
Abo zminesz na sutanu wołos.
Jakszczo zmowczysz, ne skażesz prawdy whołos!

Naszym ditjam i ditjam naszych ditej."

Rozibratysja wpered z soboju,
Rozproszczatysja widtak z toboju,
Potim mowczky hotuwaty zbroju.
Czujesz-truby! Znak-wpered, do boju!

Roste napruha, powni syłoju żyły,
Stari kartyny w pam’jati ożyły,
Znow wohoń! Ne zberehły, ne wstorożyły,
A wse dlja czoho? Wse dlja toho, szczob żyły.

Naszi dity i dity naszich ditej.

A czy zhadaje chtos' na popełyszczi,
A czy witer roznese-rozswyszcze:
"Posłuchaj sam, i inszych pokłycz szcze,
Cijeji prawdy zerna dani zwyszcze!"

Dawaj, dawaj! Prodowżuj spiwaty!
Wona projde kriz' stiny i hraty,
Kriz' pokolinnja pokoliń sołdatiw,
A czy zachoczut' wony jiji znaty?

Naszi dity i dity naszych ditej...