Twij siryj son...

Ostannij znykne promiń i znowu nebom opanuje zorja.
Zabuttja, nacze powiń, poryne z inszych switiw w morja.
I pryjde win i opanuje toboju,
W twoju kożnu klitynku win pronykne soboju.

Twij siryj son...

Ty znowu z nym, w ńomu dusza twoja,
Ne możesz buty ni z kym – ty widdałas' jomu wsja.
Ty zw’jazana z nym wicznoju jednistju swojeju,
Bo win twij wołodar, bo prychodyt' nicz i z neju...

Twij siryj son...