Jak iszow ja wczora wweczir swityw misjac' wysoczko,
Myła w wikno pozyrała czy mo’ dyjszow dałeczko.

Odijszow ja paru krokiw, wona za mnoju kryczała:
– Oj wernysja, cwitku myłyj, czym ja tja prohniwała.

Ta j za naszym, wirysz, torom je zełeni, jak łowec',
Chodyw do nas na zaloty ny parobok, ny wdowec'.

Mamcju moja premyłena, ja za ńoho ne pidu,
A ny jomu ruczky ne dam, chocz sja nykda ne wydam.

Jak iszow ja wczora wweczir swityw misjac' wysoczko,
Myła w wikno pozyrała czy mo’ dyjszow dałeczko.