I.
Nejmowirno krasywi ti oczi
Zazyrajut' u duszu moju
I do sercja torknutysja choczut'.
Jichnij pohljad swojim ja łowłju
I trymaju na widstani myti:
Dwi bezodni ti, powniji czar
J purpurowi wusta sokowyti,
Szczo promowysto j pałko mowczat'.

Pryspiw:
U prekrasni zakochujus' oczi
I wpuskaju u serce swoje,
Pownyj niżnosti, pohljad diwoczyj
J rozumiju, – ce szczastja moje.
Wse korotszaje podychu widstań
I kochannja zat'marjuje hłuzd
I znachodjat' wusta swoju prystań
W pociłunku jiji niżnych wust.

II.
Jiji oczi, mow niżniji kwity,
A wusta – to łjubowi purpur...
Najprekrasnisze w ciłomu switi,
Koły w serce striljaje Amur.
I wże sliw nepotribno nijakych,
A dostatńo łysz pomachu wij,
Jiji hub niżnych koloru makiw, –
Szczob łjubowi wohoń nam horiw.

Pryspiw