Pryspiw: (2)
Czas pracjuje na mene – win mene ubywaje.
Wse, szczo u mene je, i wse, czoho ne buwaje,
ja wstyh schowaty sobi do kyszeń.
Ja zaraz najkraszcza miszeń. (2)

I nawkoło nicz wohnjanoju ławoju,
Kyjiws'ka trasa des' pid Połtawoju,
w kożnij furi tinjamy temnymy
chowajut'sja pereljakani demony.

I zawysajut' zori w napruzi,
morok chowajet'sja u kukurudzi,
duszi pomerłych smertju strasznoju
tjażko litajut' nad okrużnoju.

Pryspiw (2)

I temno w jichnich ocznycjach porożnich,
i hrijut'sja w kabakach prydorożnich
nicznoji tyszi dzwinki orkestry,
i prostytutky – dobri, jak sestry,

I wbywci z łatanymy sercjamy,
dity z jaskrawymy oliwcjamy,
kelnery z pałenym ałkohołem,
i wid'my z hostrym pidszkirnym bołem,

i perewiznyky czornoji nafty,
i prosto bezzachysni jibanaty / dowbodjatły,
żowti biżenci zwidkys' z Kytaju –
ja wsich łjubłju, wsich pam’jataju.

I nawit' jakszczo ja zabudu pro kohos',
czyjes' im’ja czy znajomyj hołos,
meni szcze stane czasu i nerwiw,
szczoby zhadaty wsich pomerłych.

Tomu litajte, moji choroszi,
doky trywajut' ci noczi najdowszi,
doky tjahnut'sja ci dorohy,
litajte popry wsi zastorohy.

Ja wyhribatymu miż berehamy,
ja rozberusja, wreszti, z borhamy,
ja wyrywatymu wam hortani.
Dobroji noczi, moji kochani.

Dobroji noczi, moji kochani... (8)