Pam’jatajesz, nam buło po trynadcjat' rokiw
I zdawałos', – do szczastja kilka krokiw.
Ne stałos', jak hadałos'
I spiwały własni pisni,
Tak czesno, wid szczyroji duszi
"Pid obłaczkom".

Pryspiw:
Ne opuskaj ruky,
Ne widpuskaj mriji
Znaju twoji muky
I płekaju nadiji.

Teper ty juna i wtomłena,
Neczesnymy łjud'my zamordowana,
Ce ne dobre!
Nam wbyły w hołowu pusti słowa,
My baczym muchu, ałe ne słona.
Ce ne normalno!

Pryspiw:
Ne opuskaj ruky,
Ne widpuskaj mriji
Znaju twoji muky
I płekaju nadiji.
Diju!