Wernułas' moja preżnjaja łjubow'
Pryszła, kohda y żdat' ja perestała
Wse zakrutyłos', zawertełos' wnow'
Łjubymij moj, ja po tebe skuczała.

Za wernost' – predannost'ju otpłaczu
Predatelstwa pust' serdce ne uznaet
Na kraj zemły s toboju połeczu,
Kto łjubyt tak, tot hołowu terjaet.

Skaży, czto ja tebe wsehda nużna
Y w proszłom mi obydi wse ostawym.
Twoja łjubow' tak dlja menja ważna,
Bezumnie postupky mi ysprawym.

Nykto tebja ne możet zamenyt',
Ne wiłeczyło wremja bol razłuky,
No nykoho ne nado w tom wynyt',
Czto hordost' nam tohda swjazała ruky.

Pryspiw:
Ja tebja nykomu ne otdam
Wed' ti moj samij łuczszyj na swete
Ja "spasybo" skażu nebesam,
Nawsehda mi łjubow'ju sohreti.

Wed' mi że ne czużye – ja y ti
Ne rwy cwetow duszy – ony zawjanut
Wsehda najdutsja łjudy kłeweti
Ne wer', ne bojsja – samy perestanut

Cenju tebja, kak wozduch, ja diszu
Ti dlja menja kak preżde mnoho znaczysz'
Ti starsze... Ja razłukam wse proszczu
Wse budet w эtot raz u nas ynacze.

Skaży, czto ja tebe wsehda nużna
Y w proszłom mi obydi wse ostawym.
Twoja łjubow' tak dlja menja ważna,
Bezumnie postupky mi ysprawym.

Nykto tebja ne możet zamenyt',
Ne wiłeczyło wremja bol razłuky,
No nykoho ne nado w tom wynyt',
Czto hordost' nam tohda swjazała ruky.