Zadywys' u kari moji oczi,
Tilky serce marno ne trywoż.
Jakszczo baczyty wesełku choczesz,
Treba, łjubyj, pereżyty doszcz.

W nebi zori, nacze diamanty,
I odna – teper nawik twoja.
Hołosnisz zahrajte, muzykanty!
Bo łjubow swoju zustriła ja.

Pryspiw:
Szyrokoju dołynoju pływe tuman-rika
Czerwonoju kałynoju łjubow buła hirka.
Jak dwi zori oswitłjujut' zakochanym mosty,
U nebi bahrjanomu ty zirnyceju swity!

Tak mene kołys' nawczyła maty –
Bez łjubowi swit ne perejty.
Tak buwaje – treba wse widdaty,
Szczob swoje kochannja zberehty.

W nebi zori, nacze diamanty,
I odna – teper nawik twoja.
Hołosnisz zahrajte, muzykanty!
Bo łjubow swoju zustriła ja.

Pryspiw