Powir meni, – tebe łjubłju,
U swojich snach tebe znajdu,
Bez tebe żyt' ne zmożu ja,
Jedyna ty łjubow moja.

Pryspiw:
A ja ne możu żyty bez tebe, bez tebe,
Moje ty szczastja, radist', i sonce, i nebo,
Łeczu na wilnych kryłach łjubowi do tebe, do tebe,
I znowu zapytaju u neba, u neba,
– Czy może buty szczastja bez tebe, bez tebe,
Bo łysz żywu toboju w cim switi dlja tebe, dlja tebe.

Moje żyttja – ce ty i ja,
Żyttja moje – łjubow twoja,
Pomoże szczastja zberehty,
Nas pojednaje nazawżdy.

Pryspiw