Napewno, w moji dweri postukaw perszyj szans,
Koły ja tilky dumaw: "Kudy b widdaty czas?".
A dali szcze zamysływs': "Jak budu żyty ja?"
I skoro zrozumiw ce: "Potribni skriz' znannja".

Pryspiw:
Ja wczusja u łewiw, ja wczusja w orliw,
Ja wczusja w łjudej, szczo zawżdy uhori,
Bo znaju ja: kożen z nych maje szczos' te,
Szczo możu ja wywczyt', szczo bude mojim.

Projszło szcze trochy czasu, ja wyriszyw j piszow,
Piszow szukaty szczastja – znajszow krajinu not,
De ja zustriw i Bacha, j bahato szcze koho,
De potim buły noty żyttja, żyttja moho.

Ja znaju, szczo ne zmih by, ne zmih by ja, ne zmih
Bez druziw wsich i ridnych swoji pysat' pisni.
Wy tworyte kartynky, frahmenty iz żyttja,
Koły na nych pohljanu – to pisnja wże moja.