Mynaje nicz. Zirky na nebi horjat'.
Zorja zijszła. Zakochanych nicz projszła.
I łebid' kryła swoji pidnjaw, i szczastja swoje win ponis,
I doszcz błakytnu trawu załljaw – win ris na oczach, wse ris!

I deń projszow, i sonce zachodyt' wże.
Tebe znajszow, a ty wże wid mene jdesz.
Jdesz, ne wertajuczys' wże nazad, ne można tebe zupynyt'.
I łebid' ne żde wże dołju swoju – dałeko wże win łetyt'!

Ja żdu tebe, ja żdu, szczo powerneszsja ty.
Wesna nese do lita prekrasni mosty.
I łebid' szwydko nazad łetyt' – ne chocze szczastja zhubyt'...
A ja wse kryczu, hukaju u wys': wernys', do mene wernys'!