Na c'omu switi stilky irrealnoho,
Szukajemo twerdu zemnu osnowu.
Hrudnewe pywo bilja kafedralnoho (2)
I siryj deń muhycze bosa-nowu.

Widłyha jak sloza nad mistom łyne,
Awtobusy prychodjat' i widchodjat'.
I w naszych kuchljach pysanoji hłyny (2)
Kołyszet'sja hirka bursztynna podat'.

My tak c'oho tepła zatjato prahnuły
Mow wymerzłe pahinnja wynohradu.
Worony – ci małeńki czorni anheły,
Zbyrajut' na frontoni czornu radu.

I tane snih, w jakomu tak namiszano,
Pisok i sil tjażki zemni miryła.
I my w chołodni kuchli tepło dyszemo (2)
I dywymos' jak majut' czorni kryła.