De płaj strimkyj zbihaje w nebo kruto,
De sywyj Prut z rozhonu w kamiń b’je,
Tam ty, błakytnooka nezabutko,
Pryczaruwała serce mołode moje.

Pryspiw:
Spiwaj, spiwaj, diwczyno,
Pro nasze szczastja ne mowczy, spiwaj!
Wedy mene u dal hirs'ku, moja jedyna,
Na toj krutyj, na pidnebesnyj płaj! (ost 2 rjadky – 2)

Twojich oczej do wiku ne zabuty
I hołos twij manyt', wede mene
Tudy, de płaj zbihaje w nebo kruto,
De chwyli Prutu myjut' łoże kam’jane.

Pryspiw (2)