Rastworyłsja twoj smech w bokałe wyna,
Moj edynstwennij hrech yspytij do dna.
Kak spokojno łehko smotreł ti w hłaza,
A w dusze hłuboko buszewała hroza.

Pryspiw:
Ti moj edynstwennij – chmelnoj y sładkyj hrech,
Twoj wkus yziskannij, ponjaten ne dlja wsech.
Ja rastworjus' w tebe sołenoju słezoj,
Ja ne ysporczu wkus, moj anheł ne zemnoj.

Ti o czuwstwach swoych bojałsja skazat',
Ti żełańe swoe ne smeł pokazat'.
Ti bił czyst y naywen, smeszen y puhływ,
No ne smoh uderżat'sja wyno pryhubyw.

Pryspiw