Ja zhadaju seło i krynycju u kłenach,
Tam dytynstwo cwiło na łuhiwkach zełenych.
De chodyw pastuszkom i wpywawsja zoreju,
De osinnim łystkom tak łetiw ja za neju.

Pryspiw:
W oczach postane biła chata
Szczo mrije w sonjacznim tepli.
Zbenteżyt' serce ruta-m’jata,
I żmeńka ridnoji zemli.

Znowu baczu seło i z wołoszkamy żyto,
Szczo buło te buło, tam use pereżyto.
I żurbu i bidu, mow proszczalnu rozmowu,
I łjubow mołodu, i peczal połynowu.

Pryspiw

Znow pryjidu w seło na Rizdwo czy Wełykdeń,
Ot i sonce zijszło u swjatkowyj rozwydeń.
Znow pryjidu w seło na łaskawu hostynu,
Tam zihrije tepło jak i wsju Ukrajinu.

Pryspiw