Pryspiw:
Na tobi os' ce,
I ce tobi u hołowu...

Tak, możływo s'ohodni tobi ne wdajet'sja,
Możływo ty ne pam’jatajesz swoje im’ja.
Nichto ne znaje, jak wse szcze powernet'sja,
Kudy zanese raptom twoja meta.
Łiworucz-praworucz, tudy-sjudy,
Farbuwaty majbutnje namahawsja ty,
Ne zhaduj ti probłemy, szczo w mynułomu buły,
Usi neharazdy podołaty zmożesz ty.

Pryspiw

Twoje serce, jak kamera schowu,
A dusza twoja, jak kimnata bez switła.
Ty ne majesz pidstaw ne baczyty toho,
Podywys' tudy – tam zanadto prostoro,
Tam zanadto prostoro, szczoby ne baczyty toho,
Jak twoji syły kowtajut', i nesumisnist' błukaje.
Tak zupyny swoji nerwy, tobi każu!
Jakszczo ne wirysz – ja tobi ce dowedu

Pryspiw

Namałjuj meni u literach słowo,
W jakomu poljahajut' twoji pewni probłemy.
W twojij hołowi zanadto hamirno,
Pospiszaj, wrjatuj pokolinnja!
Ne możesz zamowyty biłet u mynułe,
W twojemu żytti roztaszowani dweri,
Pam’jataj – twoji druzi ne schożi na tebe.
Jakszczo ne cikawyt', to pobaczymo zhodom.

Pryspiw