I
Beznadijna mudrist' płacze w bahni,
Prytuływszy do rota wsychajuczu kwitku, wmyraje.
A des' w dałyni zazdrist' hołyma pisni spiwaje.
Sydjaczy werchy na sywij kobyli,
Żaba neset'sja i wirszi mudruje,
Robyt' strybok, w oczi płjuje,
Sidaje na hrudy i rebra rachuje.

Pryspiw:
Żyttja wse naperekosjak, żyttja wse naperekosjak,
Żyttja wse naperekosjak, naperekosjak, naperekosjak chaj-ja

II
Naperekosjak chyljaje wse ne tak sjak
Buło b ne wirno dumaty, szczo bude wse nisztjak.
Ranisze czy piznisze neborak widczuje smak,
I bude po-prykołu, tobto naperekosjak.
Izmenni moji płany robljat' u hołowi bardak.
Temrjawu rozrywaje rehit, toż bude wse harazd czy tobto naperekosjak.

Pryspiw

III
Naperekosjak wse wypozyruje tak
I nibyto konkretno, a nasprawdi wse nawpak,
I na kożnoho rozumnoho znajdet'sja swij durak,
I bude po-prykołu, tobto naperekosjak.
Ne naperekir, a naperekosjak,
Ne płakaw, a smijawsja.
Może buty tak czy tak sobi-sobi tak,
Ja prohanjaw.

Pryspiw

Tak sobi, tak sobi, naperekosjak sobi
Naperekosjak, tak sobi, sobi tak...