Czorni kryła zemłju nakryły,
Na deń chołodnyj wpała rosa.
Czomu ż dolja moja nemyła,
Czom żorstoka j chołodna krasa?
Obriżu kosy. Wpadu na rosy,
I podaruju tiło wohnju.
Sonce harjacze, czom ty ne płaczesz?
Czom ne rjatujesz swoju donju?

Pryspiw:
Kam’jani płyty kymos' rozbyti,
Wohoń harjaczyj żertwu pryjnjaw.
Szczezło bahattja, znykło prokljattja,
Czorne kaminnja chtos' pozbyraw.

Misjacju, brate, dosyt' wże spaty,
Wyjdy na nebo j zori zbery.
Ne budu spaty, budu spiwaty.
Budu czekaty nicznoji pory.
Popił mij czornyj zemłju zasijaw,
Wyrosły z ńoho dity mali,
Witer ditej cych po switu rozwijaw,
Dosi błukajut' wony po zemli.

Pryspiw

A jak sonce na zemłju sjade,
Nad horamy misjac' zijde,
Dity moji na zemłju wpadut'
I prokljattja zhadajut' moje.
Ne widkrywajte zapłjuszczeni oczi,
Ne widkrywajte oczi swoji,
Szczoby prokljattja, szczo pohoriło,
Ne narodyłosja znow na zemli.

Pryspiw