A zhoriła Kołomyja, a zhoriły Kuty,
A naj zhoryt Bukowyna, myni w nij ne buty.
Ja sehodnje w Bukowyni; a zawtra wże pidu,
Nichto mene ne spytaje, koły ja znow pryjdu.
Ne mut wże mene pytaty, ny brat, ny sestryci,
Bo my raby w Bukowyni, czużi czużynyci.