Oj zijszła zorja weczorowaja
Nad forteceju stała

Zaspiw:
Toj chto chocze toj nechaj mene czuje,
A szcze kraszcze nechaj sercem widczuje
Widczynit' wpustit' w ńoho naszu promowu
Szczoby poczuty ce znowu i znowu (wes' kupłet – 2)

Pryspiw:
Ce Zaporiżżja, ce Ukrajina
A ne jakas' insza krajina (wes' kupłet – 4)

1
Ja nikoły ne robyw te czoho robyty ne slid
Ukrajinu ne diływ na Zachid ta na Schid
Na tych chto żywe tam, tych chto żywe tut
Tomu szczo znaw szczo ce brud, hłuchyj kut
Sorom’jazływi pohljady jak dali z cym żyty
Ja dywłjus' u oczi tych chto chocze nawczytys' łjubyty
Tym chto porucz zi mnoju chto puste ne pytaje
Tym chto jak ja z dytynstwa ce znaje

Pryspiw:
Ce Zaporiżżja, ce Ukrajina
A ne jakas' insza krajina (wes' kupłet – 4)

2
Nam je czym pyszatys', Zaporiżżju respekt
U nas samyj dowhyj u Jewropi prospekt
Zaporiz'ka hreblja – budiwnyctwo storiczczja
Koły pidkoryłas' dniprows'ka chwylja
Kuba ostriw woli – chto ce skazaw?
Mabut' toj chto na Chortyci nikoły ne buwaw
Ałe hołowne – naszi łjudy jaki znajut' odne
My taki jak i wony, my taki jaki je

Pryspiw:
My – Zaporiżżja, my – Ukrajina
A ne jakas' insza krajina (wes' kupłet – 4)

Oj zijszła zorja weczorowaja
Nad forteceju stała
Oj zijszła zorja weczorowaja
Nad forteceju stała

Pryspiw:
My – Zaporiżżja, my – Ukrajina
A ne jakas' insza krajina (wes' kupłet – 4)