I
Dach switu wpaw i wże nemaje idej,
Jak powernuty zahubłenych w czasi łjudej
I ce z seredyny tiło moje rozrywaje,
Namahajus' wrjatuwaty te, czoho nemaje.
Siryj dym sirych oczej, nepotribnych reczej,
Switło u wikni des' w dałeczyni,
A ja w hłybyni switiw, zowsim ne znachodżu sliw
I moje serce wże widczuwaju, szczo ne b’jet'sja.

Pryspiw:
Ne treba sliw i ne treba dumok,
A ty poczuj mene, a ty zwilny sebe.
Dwi kuli w serce i po oczach,
Widlitaje dusza i Boh wrjatuje nas.

II
Ja niby sydżu na rozbytomu kryli,
Tak sumno i ważko staje na duszi.
Mene trymaje szczos' biłe, szczo nyszczyt' doli,
Tecze zamist' krowi, ne puskaje na wołju.
I ty napewno zrozumijesz mene,
Ty znajesz, szczo postawłju ja na tebe wse.
S'ohodni wijna, a zawtra bude niczyja
I moje serce wże widczuwaju, szczo ne b’jet'sja.

Pryspiw