Kryha, chołodnymy szmatkamy
More bawyt'sja chwyljamy.
Żyttja – insze ne cinyty,
Sloza – ce majże jak łjubyty.
Nide, nawit' zirka zhasła,
Ta ja ne widczuwaju barw hasła
Czas, ne radjaczys' zi mnoju
Wsju kryhu unosyt' z soboju.

Unosyt', zabyraje ta znyszczuje mene
Zabyraje mij rozum ta znyszczuje

Pryspiw:
Można roztopyty kryhu nadiji i neju zachłynutysja, bo ja ce wmiju
Można roztopyty kryhu czekannja, stawljaczy krapku na wełyki bażannja.

Kryha, chołodnymy szmatkamy,
Wb’je mene chtos' słowamy.
Żyty czy może wyżywaty?
Ja budu spaty ta niczoho ne znaty.
A jakszczo... jakszczo nema nikoho,
Ty jak zawżdy wmyrajesz ni za koho.
Toskna, wona – znow sirymy snamy,
Kryha zawżdy chołodnymy szmatkamy.

Unosyt', zabyraje ta znyszczuje mene
Zabyraje mij rozum ta znyszczuje

Pryspiw