Deń za dnem, moje żyttja wtraczaje sens,
Ne znaju czomu, ałe ja wiroju żywu.
Szczo wse projde i stane po swojich miscjach,
Tomu szczo ce ne wychid pokydaty swit w cej czas.
Tak, ja choczu żyty jak wsi,
I smakuwaty zawżdy nasołodu w c'omu żytti.
Ne buty takym, jakym ja zaraz je,
Cinuwaty te, szczo Boh meni daje, meni daje.

Ja ne zabuw pro druziw, koły zabudut' wony mene,
Tilky nawpaky podam jim ruku dopomohy.
Szczob buło wse dobre nezważajuczy na czas,
Tomu szczo ce może buty mij ostannij szans, ostannij szans.