I
Woseny tak sołodko czipljatys' za mynułe.
Raz pryjszły u hrudy ti, koho nema wże. Z nymy
te, czoho ne bude: siły, pobałakały, popłakały.
Todi miż chmaramy u nebi szcze buły syni pljamy. Tak buwaje woseny.
Inodi tak sołodko byty po sobi mynułym.
Tak, szczob bez tjamy (mamo-mamo-mamo).
Znajesz, chtos' u hołowi mojij riże dirku. Zwidty pustyt' kinopliwku –
czorno-biłym po żywomu: na, pryhaduj, jak buwaje woseny
W tumani wczora baczyw wranci siri baszty
Znajesz, z nych oczyma wikna. Inodi znenac'ka straszno
Niby szos' ważływe duże wczora ja prohraw w azarti
Jidu os' teper w płackarti tudy, de budu dowho...

Pryspiw:
Teper ja znaju, jak buwaje woseny.
Ja pytaw. Może czuw chto, może, ni.
Teper ja znaju, jak buwaje woseny.
Ja pytaw. Może czuw chto, może, ni.

II
Woseny skriz' żowte. Syni pljamy poznykały
Ja pytaw – kudy? Koły? Czi je na c'omu dni korały?
Szos' widpowiło: nje-a. Szos' posmichnułos' krywo
Ja widczuw, szczo wse daremno, szczo wse mymo. Piszła zływa.
Kak-kak-kap-kap. Jak slozy iz oczej Marusi
Mokri łjudy w odnyni. Może, płaczut'. Może, ni.
Nemow babusi szorchajut' dodomu, jak w nicz
znykajut' z neba pljamy syni. Znajesz, tak buwaje...
Zrobywszy salto, łystja wnyz strybało, jak
u cyrku łjudy. Jszły doszczi, jak pid kopirku. Ta, jak
zirky wranci rano, wse, żowtijuczy, znykało. Tym czasom
des' u nebi moji chmary pljamy siri znow pljasały w odnyni.

Pryspiw

III
Dali wse mowczało dowho. Trochy zmerz ja. Buw ranok sywyj
Ta nowym asfaltom biłym (szczo ż robyty?) piszow dodomu
Ja ta snih ne rozumiły. Stałos' szczo? Nawiszczo? Czomu?
Szczo ja pytaw tak dowho wczora... u mikrofona...

Pryspiw