Łitak, nemow zmahun, bere rozhin,
kostryczyt' kostrubatyj, hostryj łob,
jak wił, wdarjaje do powitrja stin,
ide w powilnyj hin, piznisz w hałop.

Szałenyj witer dme wid dużych krył,
naraz pidstrybuje, dere muslin
imły ta pnet'sja strimko w neba schył.

Widsztowchujemo zemłju, nacze m’jacz.
Rew, hurkit obijmaje nas w kliszczi.
Zaliznyj krucze, perestań, ne krjacz,
ne wyj! Och boże, jak triszczit', triszczit'.

Kołesa w chmarach – nacze nohy w stremju.
I wychyłjusja poza kraj nad mrjacz,
aż serce wypade iz ruk na zemłju.