Nepomitno tak pryjszła hodyna,
W tu hodynu ja zahynuw.
Ty kołoła w same serce pewno,
Szczob widczuty zmih, jak temno

Ta ne znaw, szczo tak łyszatys' ważko,
Ne buła ty moho szczastja ptaszkoju.
Ne postawyw wczasno zołotoji klitky,
Poczuttja wysiły na droti tonsze nytky

Pustku w oczach, sażu w duszi –
Ce wse, szczo ty łyszyła meni.
Prote to buw cikawyj dwobij:
Otrymaw ja kułju i z neju swobodu...
Mynajet'sja bil...

Składu swoji widkryti poczuttja.
Zhynu nawik, szczob prywernut' uwahu.
Łjubłju tebe, cja dumka myła nam
Ja wybraw szljach, w kinci zator ta zrada

Ja tak łjubyw tebe,
Ja tak moływ tebe!
A dlja tebe to łysz hra buła...