Wże osiń sije pozołotu,
Na spad ostanni jdut' żnywa,
A ja i dosi ne skazaw szcze
Tobi najkraszcziji słowa.

A ja i dosi marju snamy
Pro pyszni zorjani kraji,
De wse bahatstwo i wse szczastja –
Ce oczi ta wusta twoji.

A ja i dosi szcze chwyłjujus',
Koły poczuju hołos twij,
Koły prychodysz ty do mene
Wesnoju kwitnuczych nadij.

Wże osiń sije pozołotu,
Jak myt' odna błakytnyj deń,
A ja i dosi ne stworyw szcze
Najkraszczu pisnju iz piseń.

A ja i dosi ne nahłediws'
U twoji oczi hołubi.
A ja i dosi ne piznaw szcze
Usich tajin, szczo je w tobi.