Koło młyna u krynyci zacwiła kałyna.
Zadumała w sadu spaty mołoda diwczyna.

Biłu postil wona słała pomiż wyszywkamy,
Szczob poczuty rozhowory pomiż parubkamy.

Spiwa piweń, spiwa druhyj, kuroczka sokocze.
Kłycze maty doczku weczerjaty, a doczka ne chocze.

– Oj weczerjaj, stara maty, koły nawaryła,
Ja z kozakom ne stojała, szcze j ne howoryła.

Spy, spy, stara maty, ja j ne zabarjusja.
Tretij piweń zaspiwaje – ja j nazad wernusja.