Oj widtil hora, a widtil druha.
Oj pomiż tymy krutymy horamy schodyła zorja.

Oj to ne zorja – j diwczyna moja
Oj ta j zabrała nowe wederoczko, po wodu piszła.

A ja za neju, jak za zoreju,
Oj sirym konem ponad synim morem, ponad bereżkom.

– Diwczyna moja, napoji konja
Oj z rubłenoji nowoji krynyci, z pownoho wedra.

– Kozacze ż ty mij, jakby ż ja twoja,
Ja b napojiła konja woronoho z pownoho wedra.