Mate-swit, mate-swit, mate-swit, zorja.
Oj naszo ż ty mene rano zamiż otdała?

Oj naszo ż ty mene rano zamiż otdała,
U wełyku sim’ju szcze j w dałeku storonu?

A wełyka sim’ja neprywetływa.
A mene że, mołodu, posyłajut' po wodu.

Ja po wodu iszła, hor'ko płakała,
A z wodoju iszła – umywałasja.

A z wodoju iszła – umywałasja,
Swojim biłym rukawom utyrałasja.

Swojim biłym rukawom utyrałasja,
Pid wikonce pidijszła – prysłuchałasja.

Pid wikonce pidijszła – prysłuchałasja.
Szczos' u chati homonyt', maty synu howoryt':

– Oj ty, syn, ty mij syn, ty dytyna moja.
Szo ż ty wodky ne p’jesz, szo ż ty żinku ne b’jesz?

– Oj naszczo ż jiji pyt', wona sercju wredyt',
Oj naszczo ż żinku byt' – wona wmije wse robyt'.

I spykty, i zwaryt' szcze j do rodu howoryt',
Szcze j do rodu, do otcja, szcze j do mene, mołodcja.