Szo oj uczora izweczora
Ta j pasła Mełanka dwa koczura.

Wona że pasła – zabłudyła
Ta w czystoje połe prybłudyła.

– Oj ty, Wasylku, Wasyłeczku,
Ta j dowedy ż mene dodomoczku.

Ja ż tebe budu szanuwaty
Ta j na deń try razy poływaty.

Szob moja neńka ne uznała
Ta j mene hodjajkoj ne nazwała.

Nasza Mełanka czaszky-łożky myła,
Czaszku-tariłku upustyła.

Czaszku-tariłku upustyła,
Biłeseńkyj fartuszok zamoczyła.

W poli witer bujneseńkyj,
Ta j wysuszy fartuch biłeseńkyj.

Nasza Mełanka, ne hordysja
Ta j naszomu chazjajnu pokłonysja.

A ty, chazjajin, ne skupysja
Ta j z naszoj Mełankoj rozpłatysja.

Dobryj weczir!