Dobryj weczir wam, czesnym hospodam.
My ne samy jdem – my kozu wedem.

Na hori koza z kozenjatamy,
A w dołyni wowk z wowczenjatamy.

A wowczok – czok, czok ta j za kozu – czok.
A wowczenjata – za kozenjata.

De ne wzjawsja zajac', naczaw kozu łajat':
– Ty, koza, durna, nerozumnaja.

Buło b ne chodyt', buło b ne brodyt'
Pid tu stanycju, pid Serhijewku.

A ti j wsi łjudy – wsi wony strilci.
Wdaryły kozu u prawe uszko.

Wdaryły kozu u prawe uszko.
Z liwoho uszka potekła juszka.

Tut koza wpała, neżywa stała.
– Oj ty, mychonos, duj kozi pid chwost.

Oj ty, mychonos, duj kozi pid chwost,
Szczob koza wstała, obtrusyłasja.

Szczob koza wstała, obtrusyłasja.
Swojemu panu pokłonyłasja.