Oj czoho ż ja s'ohodni sumuju?
Pro kozac'kuju dołju zhadaw.
I pro sławu swoju ne zabudu,
Szczo j kołys' ja, jak sokił, litaw.

Boronyw ja tu ridnu krajinu,
Ne bojawsja tych łjutych tatar.
Todi sława za mnoju stojała,
Ne posmiw ja naczat' wojuwat'.

A teper wse projszło, wse mynuło,
Czorna chmara kruhom załjehła.
I "na szczastja" syniw Ukrajiny
Złaja dolja k nam w hosti pryjszła.

Płaczut' łany j szyrokyji stepy,
Płaczut' dity w drimuczych lisach.
Płaczut' dity – rożewi, jak kwity,
Szczo zmarniła nawiky krasa.