Łysyczka żyła u lisi odna,
Ni z kym ne drużyła krim jiżaka,
Najkraszczi kołjehy – de win, tam wona,
Ta raptom nizwidky z’jawyłas' bida:
I switłyj lis wona nakryła,
Zdryhnułas' syra zemlja,
Nabrała mic' prokljata syła,
Rozczawyła małeńke nemowlja.

Dwa sercja kryczat', dołju prokłynajut',
I oczi horjat', prawdy wymahajut',
Sporidneni duszi rozirwani nawik
I nedorecznyj tut pekelnyj smich.

Chto wiryt' u mriju – jiji zdijsnyt',
Poky nadija w duszi tremtyt',
Szczo treba uzjała łysyczka ruda
I w chaszczu straszennu czkurnuła odna,
De czariwnyk żyw dobryj, myłyj,
Didus'ko mih wse i wsja,
Win powernuw mału istotu,
Szczob radist' w sercjach żyła!

Tak drużba jednaje, te szczo rozirwet'sja,
Tak sprawdi buwaje, łycho wse mynet'sja,
Jiżak i łysyczka wże razom i nawik,
Łunaje w lisi jich wesełyj smich! (wes' kupłet – 2)

Łunaje w lisi smich!