Sto tysjacz rokiw mynuło z tych czasiw,
Koły realno na neji ja pidsiw.
Na moje szczastja, zusyłljam likariw
Znajszłys' pihułky wid zajwych poczuttiw.

Pryspiw:
Ja szczodnja pryjmaju liky proty tebe!
Sumisz "slozy" prominjaw na "szczyryj smich".
Ja szczodnja pryjmaju liky proty tebe!
Znaju ja, szczo ty takoż pryjmajesz jich,
Pryjmajesz jich!..

Zdajet'sja, łehko zrobyty perszyj krok –
Odyn łysz natjak, abo odyn dzwinok.
Odna możływist' na sotni tysjacz sprob
Sebe zwilnyty wid poczuttiw, chworob.

Pryspiw

Pryjmajesz jich!.. Pryjmajesz jich!..

Sto tysjacz rokiw mynuło z tych czasiw,
My jich prożyły okremo, jak chotiły.
I nasze szczastja, i radist' likariw –
My wrjatuwałys' wid zajwych poczuttiw!

My zawżdy pryjmajem liky proty sebe
I nikoły ne wważały ce za hrich!
My zawżdy pryjmajem liky proty sebe,
Znaju ja, szczo ty takoż pryjmajesz jich,
Pryjmajesz jich!..
Pryjmajesz jich!.. Pryjmajesz jich!..