Ja by widdaw tobi use, bo poky son twij łyne
Żyttja daremno promajne, chwyłyna za chwyłynoju
Ci ctiny ne wtrymajut' mene – nawkoło wes' swit hyne,
A ty rozkazujesz meni, szczo my niczoho wże ne zminym

Pryspiw:
Wse te, szczo zminyt' nas i poczuttja
Wse te, szczo zminyt' nas łyszyt'sja
Koło moho żyttja
Wse te, szczo zminyt' nas i rozihrije krow
Wse te, szczo zminyt' nas i bude napewno łjubow...

Widkoły stały my taki, czy chtos' z nas widczuwaje
Samotni, bosi i pusti, i nikudy ity, ja znaju
Ja widpuskaju nazawżdy tebe i wse, szczo z namy buło
I połum’ja, jake horyt', połyne des' w moje mynułe

Pryspiw

I ja ne znaju czy maju ja szcze syły... (2)

Pryspiw